Hij is 31, maar voelt zich ouder,
drie seizoenen gingen zonder haar voorbij.
De dagen rekken zich eindeloos uit,
de nachten fluisteren haar naam erbij.
Haar stem hangt nog in de muren,
een echo van wat ooit was.
De geur van koffie in de ochtend,
maar nu smaakt hij hem niet meer zoals pas.
Hij dwaalt door straten vol herinnering,
elke hoek een spook van toen.
Hoe ze lachte in de zomerzon,
hoe haar vingers langs de zijne doen.
Soms denkt hij haar te zien in vreemden,
een schim in het voorbijgaan.
Dan herinnert hij zich weer pijnlijk,
dat ze niet meer naast hem zal staan.
En zo telt hij dagen, mist hij uren,
dwaalt hij door verloren tijd.
Want liefde blijft nog lang bestaan,
ook als de ander niet meer bij je blijft
Reactie plaatsen
Reacties